این منم....... (سه شنبه 87/6/26 ساعت 4:0 صبح)
و این منم ... زنی تنها ... خط نوشته ای نا تمام یافتم ... گمانم از آن روزهایی که هنوز این همه اتفاق ناخواسته ... تقویمم را سیاه نکرده بود! و چه ناشکرانه نگاشته بودم که امروز در حسرت آن روزها هم مانده ام به درد ... تمامش کردم چنان که شایسته ی نوشتن گردد در این صفحه ی به مرگ ِ سکوت ... مُرده ! آخرین کلامم باشد شاید ... با تو ! و باز به میهمانی شب های لاجوردی ات آمدم ... چنان همیشه بی دعوت! کاش همان بودی هنوز ... که شناخته بودم ! خواهرانه خواستم خواسته هایت را ! تمام آنچه که بر آمد و بر نیامد از دستم ... هرچند اگر تو ... دیگر تو نباشی ! هرچند فراموش شده باشی به حرف های نا محترمانه ! و فراموش کرده باشی همه چیز را به لمس انگشتانی موزون و نگاهی سرشار از برق عاشقی ! رفتی ... به دنبال رنگ و لعاب هایی همه از جنس مجاز ... رفتی ... چنان که دورترینی از من ... تو که نزدیک ترینم بودی!!! ماندم که می خواستم بمانمت ... رفتی ... هرچند به خیالت مانده ای هنوز! خفقان می گیرم به سکوت که مقصودم را چنان که دوست داری ... فهمیدی ... نه چنان که منظورم بود ... من فراموش شدم در زیر خروارها کلام ناپسند و رفتار ناشایست و تهمت ناروا ! من ... مُردم به احترام خوش بودنم آنها که دوستشان داشتم ! من ... افتادم به سنگ حسادتی که کسی به تکیه گاهم زد ... و به سستی پایه های کسی که به نام تکیه گاهم بود نه به معرفت ! چه اهمیت دارد بودن و نبودنم برای کسی که دیگر نیست ! که دیگر نمی تواند باشد!!! گمانم به تورق صفحات تقویم، یک سال و چند روز گذشته باشد از آن روز که کسی آموخت مرا که زمزمه کنم زیر لب : و این منم زنی تنها در آستانه ی فصلی سرد ... می روم که بمانی و خوش بمانی و آسوده بمانی ! می روم که دروغ هایت رنگ حقیقت گیرد و نقش هایت به زندگی ات نزدیک تر باشد ! یادت باشد به چند فروختی ام !!! همین و دیگر هیچ ... و طلوع و سحر، و فروغ و اثر، و چراغ شب یلدای کسی باش گلم ... و بهار و نسیم، و نگار و ندیم، ودل آرام و تسلای کسی باش گلم ... ابر شو، باران باش، برف کوهستان باش، یاری پنهان باش ... چشمه جاری صحرای کسی باش گلم ... زندگی دریایی است، پر تلاطم، پر موج ... گاه موجی آرام ... گاه موجی در اوج با دلی دریایی، زورق و ساحل دریای کسی باش گلم ... اختری کن هر شب، خاوری کن هر صبح روشنی کن هر روز، یاوری کن هر دم ... ماه و خورشید کسی، قهرمان غم و کم های کسی باش گلم ... جرسی، نفسی، و مسیحای کسی باش گلم ...
